ลูกไม้กันยา หลวงพ่อพริ้งวัดแจ้ง

• ลูกไม้กันยาที่ทำจากผงผีแพ้ผีพ่ายของพระครูอรุณกิจโกศล(พริ้ง)แห่งวัดแจ้งเกาะสมุยจัดเป็นเครื่องรางที่หายาก ยากเสียยิ่งกว่าสาลิกาของท่านหลายเท่านักเป็นเครื่องรางที่ใช้สยบอาถรรพ์กำจัดคุณไสย์ขับไล่ภูตผีกันยาสั่งและมีเมตตาอยู่ในตัว ในสมัยโบราณที่วิวัฒนาการยังไม่ก้าวล้ำเหมือนยุคนี้ความเชื่อเรื่องเวทย์มนต์และหมอผีหมอเสน่ห์ยังคงอยู่ในสังคมไทยผู้หญิงหรือผู้ชายที่หน้าตาดีหรือคนที่มีฐานะร่ำรวยมีสิทธิโดนเสน่ห์ยาแฝดเข้าโดยง่าย ไสย์ดำที่ใช้ทำร้ายศัตรูอย่างเช่นยาสั่งยังมีให้เห็นจนชินตาคนในยุคนั้นจึงต้องมีวิชาหรือไม่ก็มีของดีที่พกติดกายอยู่เสมอเพื่อป้องกันตัว เกจิอาจารย์ทางใต้ของเรานั้นเรื่องเหนียวนั้นแทบไม่ต้องพูดถึงไม่แน่จริงไม่สร้างเหรียญแจกไม่ม้วนตะกรุดให้เสียชื่อ ส่วนเรื่องเมตตานั้นบางสำนักก็แรงนักเพราะใช้ทั้งสีผึ้งทาปากคนตายเถ้ากระดูกผีตายโหงและดิน7ป่าช้ามาสร้างถ้าอาจารย์ที่ปลุกเสกไม่ขลังจริงไม่สามารถกำกับหรือควบคุมของอาถรรพ์เหล่านี้ได้ผู้ที่นำไปใช้อาจจะโดนของเข้าตัวก็มี อาชีพบางอย่างเช่นหมอยาที่ช่วยรักษาคนอาจโดนของเข้าจากฝ่ายตรงข้าม ครูหนังตะลุงที่คนติดกันงอมแงมก็อาจถูกของที่ปล่อยออกมาของอีกฝ่ายทำให้เสื่อมความนิยมลง ดังนั้นเครื่องรางที่ใช้กันคุณไสย์เหล่านี้จึงถือกำเนิดเกิดขึ้นมาเป็นของดีและของขลังที่สร้างได้ยากและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเป็นผงสีแดงเข้มทาทองบรอนซ์และมักมีรอยปริจนเห็นเนื้อในมีทั้งปั้นเป็นลูกกลมๆและปั้นเป็นลูกหน่ำเลี้ยบขนาดเล็กมีห่วงเหล็ก ขนาดไม่เกินข้อนิ้วก้อยทำจากผงวิเศษและวัสดุอาถรรพ์หลายชนิดปลุกเสกบนเชิงตะกอนเผาศพคนตายมีพุทธานุภาพในการสยบคุณไสย์ยาสั่งภูตผีปีศาจและมนต์ดำพกพาติดตัวเป็นมหานิยม สมัยก่อนนั้นถ้าใครยากได้ต้องไปขอรับจากมือของหลวงพ่อพริ้งเอาเองบางคนต้องลงเรือข้ามฝั่งจากสุราษฎร์หรือนครเพื่อไปขอของดีชิ้นนี้จากท่านแต่ใช่ว่าทุกคนจะได้รับเพราะท่านหลวงพ่อพริ้งนั้นเลือกที่จะให้โดยดูจากความเหมาะสมเพราะเป็นเครื่องรางเฉพาะที่ท่านมักทำให้กับหมอยาพื้นบ้านและนายหนังตะลุงเสียมากกว่า คนธรรมดาท่านมักแจกพระเครื่องตะกรุดหรือพิรอดให้ตามความจำเป็น ลูกไม้กันยาจึงเป็นเครืองรางที่หายากติดอันดับต้นๆของเมืองนี้เลยที่เดียว แม้ว่าปัจจุบันเรื่องยาสั่งผีเข้าหรือเสน่ห์ยาแฝดจะหมดไปแล้วแต่เรื่องคุณไสย์ยังมีอยู่โดยเฉพาะพวกอาจารย์สักและทำของทั้งหลายรวมไปถึงผู้ที่ชอบสะสมของเก่าทั้งเฟอร์นิเจอร์และโบราณวัตถุทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นมีดดาบโบราณหรือพระพุทธรูปเก่าๆบางครั้งเจ้าของเก่าที่ตายไปยังห่วงของเหล่านี้อยู่พระพุทธรูปเก่าๆหลายองค์ก็ไม่ได้ทำมาให้คนบูชาบางองค์ก็ถูกขโมยมาจากสถานที่ที่สำคัญหรือแม้กระทั้งในวัดเอง ส่วนตัวผมเองตลอด30กว่าปีที่ผ่านมาได้เห็นคนที่ครอบครองและชื้อขายของที่ไม่สมควรซื้อขายเหล่านี้หลายรายแม้จะรุ่งเรืองในระยะแรกแต่บันปลายมักตกต่ำหรือไม่ก็มีเคราะห์กรรมที่สาหัสพอควรครับ คนพวกนี้จึงสมควรพกเบี้ยแก้หรือลูกไม้กันยาและทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้มากเข้าไว้ของจะได้ไม่เข้าตัวครับท่าน หลายคนอาจสงสัยว่าทำไม่ผมจึงรู้เรื่องราวพระเกจิและของขลังตั้งมากมายคำตอบคือทุกเรื่องราวมีที่มานอกจากเอกสารแล้วการสอบถามและพูดคุยกับคนพื้นที่ทั้งสิ้นผมมีหน้าที่เรียบเรียงและบันทึกให้คนรุ่นต่อมาได้อ่านจะได้เป็นตำนานที่ไม่สาบสูญอย่างลูกไม้กันยาที่คนส่วนใหญ่อาจเขียนเป็นลูกไม้กัลญานั้นก็ได้รับความกระจ่างแจ้งจากคุณชาคริตคนพื้นที่ที่ได้ให้ข้อมูลอันสำคัญทั้งกรรมวิธีการสร้างและอุปเทห์ในการใช้เป็นความรู้ที่หาอ่านไม่ได้จากที่อื่นอีกแล้วครับเจ้านาย รูปที่เห็นนี้นั้นเป็นลูกไม้กันยาและพระพุทธขนาดเท่าเล็บมือทำจากลูกไม้กันยาที่หายากที่สุดอีกชิ้นของแดนทักษิณครับท่าน